Strefa wiedzy

Za konsorcjum uważa się formę współpracy gospodarczej pomiędzy kilkoma podmiotami, którzy dążą do zrealizowania określonego wspólnego celu gospodarczego. Z instytucji konsorcjum najczęściej korzystają podmioty, które chcą przystąpić do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w przedmiocie dużych i szczególnie ryzykownych przedsięwzięć – forma ta najczęściej spotykana jest w sektorze budowlanym. Podmioty należące do grupy konsorcjum realizują wówczas jednocześnie obowiązki wynikające z zawartej współpracy, jak i niezależnie inne, własne zadania. Do zawiązania konsorcjum dochodzi często między wykonawcami, którzy samodzielnie nie spełniają warunków określonych przez zamawiającego do udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.

7 października 2022 r. Sejm przyjął ustawę o zmianie niektórych ustaw w celu uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (dalej jako: specustawa, ustawa zmieniająca). Ustawa zmienia ponad 40 ustaw, w tym ustawę z 11.09.2019 r. – Prawo zamówień publicznych, wprowadzając szczególne rozwiązania w zakresie waloryzacji wynagrodzeń wykonawców oraz nakładając na zamawiających obowiązek wprowadzania do umów na roboty budowlane, dostawy lub usługi, zawartych na okres dłuższy niż 6 miesięcy, postanowień dotyczących zasad wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy. Ustawa wprowadza także, niezależną od Prawa zamówień publicznych, podstawę prawną zmian umów w sprawie zamówienia publicznego będących w trakcie realizacji.

Jednostki samorządu terytorialnego posiadają wyspecjalizowane spółki komunalne, które często wykonują zadania użyteczności publicznej w ramach zamówień „in-house”. Mając faktyczną kontrolę nad spółką komunalną, jednostka samorządu terytorialnego może wpływać na gospodarne wydatkowanie przez spółkę pieniędzy i sposób realizacji zamówienia. Zastosowanie tej procedury przez jednostki samorządu terytorialnego zależy od spełnienia przesłanek wynikających z ustawy.

Zamówienia publiczne w ramach instytucji „in-house” to jeden z rodzajów zamówień udzielanych w szczególnym trybie z tzw. wolnej ręki. To angielskie określenie w dosłownym tłumaczeniu odnosi się do przedsięwzięcia, które realizowane jest własnymi siłami i we własnym zakresie oraz w ramach własnego przedsiębiorstwa.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. upłynie pierwszy rok obowiązywania nowej ustawy Prawo zamówień publicznych (ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych, dalej jako p.z.p.). Stosowanie nowych przepisów w dalszym ciągu sprawia wiele problemów zamawiającym. Chodzi między innymi o kary umowne, które obligatoryjnie muszą znaleźć zastosowanie w umowach realizowanych w ramach zamówień publicznych zgodnie z nowymi zasadami.

O sytuacjach, w których wykonawca w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu lub kryteriów selekcji, zamierza powoływać się na zdolności techniczne lub zawodowe albo sytuację finansową lub ekonomiczną innego podmiotu.

Warunki udziału w postępowaniu to wymagania zamawiającego pod adresem wykonawcy. Powinny one być ustalone w taki sposób, aby w efekcie ich zastosowania dokonano wyboru wykonawcy posiadającego wiedzę, doświadczenie oraz zaplecze techniczne i kadrowe niezbędne do należytego wykonania zamówienia.

W nowej ustawie Prawo zamówień publicznych, poza instytucją podmiotowych środków dowodowych, pojawia się pojęcie przedmiotowych środków dowodowych.